Sieraden zijn voor mij altijd een lastig ding geweest. Ik vind het heel leuk, en wordt vaak verleid ze te kopen, maar ik vergeet ze altijd te dragen. Dat wil zeggen: als ik een sieraad niet om houdt als ik naar bed ga, doe ik et de dag erna niet meer om.
Zo heb ik dus een hele berg armbandjes en kettingen, allemaal maar een aantal keer gedragen. Ik moet daar echt bewust over nadenken. Vroeger had ik wel een dunne zilveren ketting die je dag en nacht om laat, maakt het net allemaal af. Maar dat zou ik nu niet snel meer doen. En in mijn "alto-periode" had ik armen vol met gekleurde armbandjes, die gingen echt niet af! Dat was te veel werk, en ik vond het stoer.
Wel heb ik ongeveer mijn hele leven wel een of meerdere ringen om. Ook die blijven dag en nacht om, dus dat gaat goed. En oorbellen, alleen maar knopjes want die kunnen 's nachts in blijven. Grote hangers deed ik wel eens, om vervolgens dagen zonder iets te lopen.
Maar er is één sieraad wat ik wel trouw iedere dag om doe. En dat is mijn horloge. Ja, dat noem ik een sieraad, omdat een mooi horloge ook sierlijk is. Ik kan niet zonder, dan kijk ik 100 keer op m'n pols om er iedere keer weer achter te komen dat daar niets om heen zit.
Mijn horloge heb ik 3 jaar geleden gekocht in Londen en ik ben er nog steeds heel erg blij mee. Hij is subtiel, en heeft bloemetjes en kleine steentjes. Een echt sieraad dus.
In het ziekenhuis zijn sieraden om je armen echt not done, vanwege de hygiëne, dus dan doe ik braaf alles af. Zodra ik me weer omkleed naar mijn normale kleren gaan als eerste de ringen en mijn horloge weer om.
0 reacties:
Een reactie posten